Ergens diep in de Kempense bossen, in een oase van rust en groen, ligt een oord waar mensen voor elkaar zorgen. Het domein heet 'De Mick' en het werd door de Antwerpse socialisten in 1922 uitgekozen als de plek waar zij hun sanatorium zouden bouwen.
Een 'sanatorium' is een ziekenhuis speciaal voor tuberculose-patiënten, mensen die aan 'de tering' lijden, zoals toen werd gezegd. Het is een verhaal dat vandaag wellicht de wenkbrauwen doet fronsen. Sanatorium? Teringlijders? Is dat geen scheldwoord? We zijn de vreselijke ziekte van tuberculose (tbc) gelukkig grotendeels vergeten. Maar rond 1900 was dit een dodelijke ziekte die tot een vijfde van de bevolking in haar greep had, de armsten eerst. Dokwerkers aan de haven van Antwerpen waren toen nog arme mensen en de tering bracht ravages teweeg in de kleine huisjes waar ze met hun familie samenhokten.
De socialistische beweging van Antwerpen vond dat er iets moest gebeuren. Ze stichtten een vzw onder de welluidende naam 'Heropbeuring' en verzamelden geld en subsidies om een magnifiek gebouw neer te zetten. Tienduizenden zieken vonden de weg naar dit heerlijke domein en kregen steun en verzorging in hun moeilijkste momenten.
Vandaag is tbc zo goed als weg, antibiotica heeft ons geholpen om die strijd te winnen. Maar het monumentale gebouw van De Mick staat er nog steeds, nu uitgebreid met een aantal moderne voorzieningen. Het zijn nog steeds de zwaksten die er terecht kunnen, degenen die het meest onze solidariteit en steun nodig hebben. Het zijn nu senioren en mensen met niet-aangeboren hersenaandoeningen (waaronder multiple sclerose).
De Mick - of Sana De Mick, zoals vele Antwerpenaren het zich herinneren - staat al honderd jaar pal overeind als een levende getuigenis van solidariteit, uitgebeeld door het prachtige standbeeld van Albert Poels. Volg ons in deze website door het wondere verhaal van een sanatorium, kliniek en zorgcentrum - een verhaal dat ontroerend is, soms ijzingwekkend, maar altijd hartverwarmend.
