Gebouw

De Mick heeft van bij het begin geïnvesteerd in zorgzame en moderne architectuur. 

De eerste versie van Sanatorium De Mick opent de deuren in januari 1927. In 1934 wordt het gebouwencomplex uitgebreid, waarbij architect Edward Van Steenbergen ten volle zijn modernistische ideeën kan vorm geven.

De Antwerpse beeldhouwer Albert Poels levert in 1930 een prachtig standbeeld ter verfraaiing van De Mick, dat in de loop der jaren uitgroeit tot het symbool van het sanatorium.

In september 1944 gebeurt het ondenkbare: geallieerde bommenwerpers vliegen over Sanatorium De Mick en schakelen in een bommenregen het Duitse afweergeschut uit dat op het dak was opgesteld. De Mick is een ravage, het prachtige gebouw van Van Steenbergen is hopeloos verloren.

Eind 1952 betrekken de eerste patiënten het nieuwe gebouw en in 1953 wordt de feestelijke heropening gevierd van een nieuwe De Mick, "wellicht het modernste sana ter wereld".

Vanaf 1965 begint De Mick aan een moeizame omschakeling van sanatorium naar kliniek. In de jaren 1990 wordt nog een stap verder gezet met de bouw van een woonzorgcentrum achteraan het gebouw. En in 2008 verrijst opzij van het hoofdgebouw De Vrije Vlinder.

Op weg naar de Mickhoeve passeer je op het domein van De Mick nog de resten van de oude oefentuin, een experiment uit 1980. De Mickhoeve zelf is een historische boerderij die uit de middeleeuwen stamt.